خبرنگاران؛ احسان محمدی- از دیروز ظهر، در فضای مجازی برانکو ایوانکوویچ روی نیمکت تیم ملی ایران نشست! همه چیز از انتشار عکس او با سفیر ایران در کرواسی منتشر شد. مربی سابق پرسپولیس که تجربه ناخوشایندی در عربستان داشت و با توهین و پرتاب بطری از کار برکنار شد، با سفیر قهوه خورد، عکس منتشر شد و بعضی از رسانه ها با قرار دادن تکه های پازل کنار هم نوشتند: برانکو سرمربی تیم ملی ایران شد!

این در حالیست که نیمکت سرمربیگری تیم ملی تنها برای یک نفر جا دارد. قبل از آنکه برانکو روی این صندلی بنشیند ضروری است مارک ویلموتس بلند گردد. مردی که البته حتی ایران نیست که بخواهد جواب این حرف ها را بدهد. او هم در زمره مربیان پروازی قرار گرفته است که خیلی اوقات ترجیح می دهند با سیستم کنترل از راه دور و به سبک پلی استیشن تیم را راهنمایی نمایند!

این خبر موجی از واکنش ها را میان آنها که هنوز حس و حالی دارند که به فوتبال توجه نمایند برانگیخت. موافقان برانکو نوشتند که بازگشت او علاوه بر اینکه یک شوک روانی برای بازیکنانی است که دارند به شکست مقابل تیم های آسیایی خو می نمایند، با توجه به شناخت و اشرافش به فوتبال و بازیکنان ایرانی کارگشا است. کافی است در تهران عراق و بحرین را شکست دهد و بعد فرصت دارد تا تیمش را سر و سامان بدهد که به سمت صعود به جام جهانی 2022 جانانه خیز بردارد. او آنقدر در ایران بوده که تهران را بهتر از زادگاهش واراژدین می شناسد!

مخالفان برانکو اما این را یک توطئه به شمار آوردند. آنها با اشاره به درگیری لفظی، پرحاشیه و مضحک برانکو-کی روش نوشتند که فشار طرفداران برانکو باعث شد تا کارلوس کی روش از ایران برود و پروژه آوردن ویلموتس و برکناری اش یک نقشه برای بازگرداندن برانکو به تیم ملی بوده و او شایسته این صندلی نیست.

برانکو اما همه چیز را صرفاً یک صرف قهوه مطرح کرد و گفت از پرسپولیس با او بیشتر تماس گرفته اند تا تیم ملی. فدراسیون فوتبال هم در بیانیه ای این اخبار را نه تاکید نمود نه تکذیب! مجموع این اتفاقات در حالی رخ می دهد که ما در گروه مان سایه بحرین و عراق را بالاتر می بینیم، تیم ملی انسجام قبلی را ندارد، زمزمه هایی در خصوص نارضایتی بازیکنان از ویلموتس شنیده می گردد و اینکه مرد بلژیکی هم بدش نمی آید پولش را بگیرد و از خاورمیانه برود. اینکه چرا در چنین گردابی افتادیم بحثی است که به هیچ نتیجه ای نمی رسد، اما بازگشت برانکو به سود چه کسی است؟

او هنوز روی نیمکت ننشسته، مورد حمله قرار می گیرد اگر بنشیند و تیم نتیجه نگیرد چوبه دارش برپا نمی گردد؟ وقتی کارلوس کی روش در ایران بود، دعوا میان شیفتگان این دو تن آنقدر بالا گرفت که طرفین جز با فحش های جنسی پرونده هیچ بحثی را نمی بستند! دو نفر قدیسانی بودند که حواریون آنها کوچکترین نقدی را نمی پذیرفتند. هر نقدی به برانکو، نقشه برای براندازی پرسپولیس تلقی می شد و هر ایرادی به کارلوس کی روش، دشمنی نوچه های جیره خوار برانکو با تیم ملی و وطن تفسیر می شد! هرچه گفتیم و نوشتیم که در تنور این دعواها نانی برای ایران پخته نمی گردد و دو طرف اگر چند دلار کمتر از قراردادشان پرداخت کنیم شکایت مان می نمایند، فحش بارمان کردند که لابد پول گرفته اید و برانکو/کی روش عاشق ایران هستند و امکان ندارد!

هر دو نفر بدون خداحافظی با طرفداران شان رفتند، هر دو نفر وکیل گرفتند، هر دو نفر علیه ایران شکایت کردند، هر دو نفر تهدید کردند که کوتاه نمی آیند، هر دو نفر انگار یادشان رفت اینجا به عشق شان کسانی به زبان فارسی به خانواده های هم فحاشی کردند ... اینکه حرفه ای هستند و حق دارند طبق قراراداد حقوق شان را بخواهند حرف جدایی است اما ما حق داشتیم به اسم دفاع از این و آن، صورت هم را چنگ بزنیم؟ کی دست بر می داریم از این بت پرستی؟ از این مسخ شخصیت؟ از این ذوب شدن در آدم های گوشتی؟

حالا اگر برانکو برگردد قصه واژگون می گردد، احتمالاً حواریون برانکو به منتقدانش بگویند که آنها عرق ملی ندارند و دشمن تیم ملی هستند! همه چیز اینجا تا این اندازه بچگانه است. فوتبال و عرصه های دیگر فرقی ندارد. انگ، برچسب، قدیس سازی از آدم ها، تحمل نکردن نگاه منتقد، پرخاش و توهین و هتاکی. ما این چرخه باطل را مدام تکرار می کنیم و در انتظار روزهای خوش هم هستیم! مثل زانو زدن زیر درخت نارگیل به این امید که موز بدهد!

--

بیشتر بخوانید:

سرانجام کار ویلموتس/ برانکو به تیم ملی نزدیک شد

خوب و بدهای حضور برانکو در تیم ملی