حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میادین نفتی به روشی تازه - مجله پیوند

به گزارش گروه دانشگاه خبرنگاران، مهدیه مهری دانش آموخته و مجری طرح حذف فلزات سنگین از آب فراوریی میادین نفتی با نمک بالا با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی گفت: تا کنون در مقالات علمی منتشر شده حذف فلزات سنگین از آب فراوریی میادین نفتی با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.

وی اضافه نمود: از این رو بر اساس نتایج این تحقیق با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی می توان آب فراوریی میادین نفتی را که دارای آلاینده های آلی و فلزات سنگین گوناگون است را تصفیه کرد و به بازدهی جداسازی و سینتیک حذف قابل قبولی دست یافت.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه در نهایت می توان مطابق با استاندارد های زیست محیطی پس از نمکزدایی، از این آب برای مصارف گوناگون مانند آبیاری کشاورزی یا آب آتش نشانی و ... استفاده کرد، گفت: بعلاوه می توان این آب را در چاه ها بدون آسیب زیست محیطی تخلیه کرد.

به گفته مهری، به علت حضور همزمان آلاینده های آلی و فلزات سنگین و بعلاوه شوری بسیار زیاد آب های فراوریی پیچیدگی های زیادی در ارتباط با بازدهی حذف هر گروه آلاینده و مدت زمان مورد احتیاج برای فرآیند به وجود می آید که پرداختن به هر عامل احتیاجمند شناخت دقیق از برهمکنش ها و فعل و انفعالات داخل راکتور دارد.

دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر اضافه نمود: به صورت کاربردی می توان از این روش، برای تصفیه آب های فراوریی میادین نفتی در صنعت نفت و گاز و استفاده مجدد از حجم بزرگ آب فراوری شده برای کاربرد های مفید در صنعت بدون آسیب به محیط زیست بهره برد. به عبارت دیگر، با توجه به اندازه زیاد آب فراوریی احتیاجی به انتقال آب شیرین شده دریا نیست و با نمک زدایی از این آب می توان برای کشاورزی و سایر کاردبرد ها استفاده کرد.

مهری ادامه داد: این طرح با استفاده از راکتوری با طراحی نسبتا ساده و با استفاده از فلزات در دسترس مانند آهن، آلومینیوم، مس و روی به همراه هوادهی با استفاده از کمپرسور هوا اجرا شده است.

وی تاکید نمود: مصرف برق مهمترین عامل در کنترل مصرف انرژی و بهبود بازدهی این فرآیند است، زیرا اندازه فراوری ذرات جاذب آلاینده ها به آن وابسته است.

مهری با بیان اینکه پیش از این در مقالات علمی و نشریه های صنعتی از روش انعقادسازی الکتریکی برای حذف فلزات سنگین یا آلاینده های آلی از آب ها و پساب های گوناگونی مانند آب های زیرزمینی یا پساب فلزکاری یا صنایع چرم و صنایع پالایشگاهی استفاده شده بود، مطرح کرد: ولی حذف همزمان فلزات سنگین و گونه های هیدروکربنی از آب فراوریی میادین نفتی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.

این محقق با اشاره به مزیت رقابتی پروژه گفت: مزیت رقابتی طرح قابلیت اجرای آن در نقاط جغرافیایی گوناگون که دسترسی به برق و فلزات پرکاربرد مانند ورق آهن یا آلومینیوم وجود داشته باشد بدون احتیاج به اضافه نمودن مواد شیمیایی مختلف است.

وی ادامه داد: از این طرح می توان در تصفیه آب ها و پساب های صنعتی دارای فلزات سنگین که اغلب سرطان زا هستند و انواع آلاینده های هیدروکربنی مانند اجزای نفتی استفاده کرد.

لازم به ذکر است:اساتید راهنمای این پروژه بهرام ناصرنژاد و نرگس فلاح اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده اند.